شناسايي و طبقه بندي محيط هاي خطر گازي، گرد و غبار و فيبره بر اساس استاندارد NEC به شماره 500 به سه كلاس خطر دسته بندي مي شوند اين استاندارد بهتر از ديگر اسنتانداردها ، همه مواد خطرناك ( چه بصورت گاز و بخارات و چه بصورت گرد و غبار و فيبر ) را مورد توجه قرار داده است كه در ايمني برق از اهميت بيشتري برخوردار است .اين طبقه بندي به شرح ذيل است :
منطقه خطر يك ( CLASS I ) : محيط هايي كه در آن ها به طور معمول گازها و بخارهاي قابل اشتعال وجود دارند يا ممكن است به وجود آيند. مانند محيطي كه بخارات برخي حلال ها ( استن ، بنزن و .. ) و برخي گازها ( مانند پروپان ) وجود دارد.
منطقه خطر دو (CLASS II ) : محيط هايي كه در آن به طور طبيعي غبارهاي قابل اشتعال ( مانند غبار برخي فلزات ، غلات ، ذغال ، پودرهاي مواد منفجره و مانند آن ها ) وجود دارند يا ممكن است به وجود آيند.
منطقه خطر سه (CLASS III ) : محيط هايي كه در آن به طور عادي فيبرها و تارهاي قابل اشتعال وجود دارند يا ممكن است به وجود آيند. مانند نيشكر ، الياف و پشم در كارخانجات قند ، ريسندگي و بافندگي.
هر يك از اين كلاس ها نيز خود دسته بندي هاي فرعي تري ( Division2 و Division1 ) خواهند داشت. به طور كلي اين تقسيمات فرعي به صورت زير است :
Division1 و CLASS I : محيط هايي كه در اثر آن ها در شرايط عادي ، گازها و بخارهاي قابل اشتعال وجود دارند.
Division2 و CLASS I : محيط هايي كه در آن ها تنها در شرايط غيرعادي ، ممكن است گازها يا بخارهاي قابل اشتعال به وجود آيند.
Division1 و CLASS II : محيط هايي كه در آن ها در شرايط عادي ، گرد و غبارهاي قابل اشتعال وجود دارند.
Division2 و CLASS II : محيط هايي كه در آن ها تنها در شرايط غيرعادي ، ممكن است گرد و غبارهاي قابل اشتعال به وجود آيند.
Division1 و CLASS III : محيط هايي كه در آن ها در شرايط عادي ، فيبرها و تارهاي قابل اشتعال وجود دارند.
Division2 و CLASS III : محيط هايي كه در آن ها تنها در شرايط غيرعادي ، ممكن است فيبرها و تارهاي قابل اشتعال به وجود آيند.
براي اينكه اشتعال يا انفجاري روي دهد ، بايد شرايطي ( مثلاً ماده قابل اشتعال به همراه اكسيژن و در نهايت پيرامون يك وسيله اي كه بتواند منبع جرقه يا حرارت در حد حداقل انرژي اشتعال باشد ) به صورت همزمان مهيا شود. ولي در باره مواد منفجره كه در صنايع مهمات سازي توليد يا مورد استفاده قرار مي گيرد ، تفاوت زيادي دارد. چرا كه وجود هر مقدار از اين ماده در پيرامون جرقه يا سطوح داغ ، بدون حضور اكسيژن يا هوا ، دچار اشتعال يا انفجار مي شود. اين موضوع به خاطر وجود اكسيژن در داخل خود تركيب منفجره است كه اين مواد را قادر مي سازد تا در شرايط آب و هوا و دماي بسيار نامناسب مورد استفاده نظامي قرار گيرد. بنابراين در باره طبقه بندي اين گونه محيط هاي كاري ، بايد دقت زيادي صورت گيرد، تا اين كه تجهيزات الكتريكي ضد انفجار متناسب با اين محيط ها و به ويژه داراي نوع حفاظت ايمني مناسب و متناسب با درجه حرارت سطوح دستگاه كه مناسب با مواد مورد استفاده در آن كارگاه باشد ، مورد استفاده قرار گيرد. شايد كارگاهي كه در آن برخي مواد منفجره حساس، آغازگر توليد مي شود ، مقدار توليد در آن حدي نباشد كه مخلوط گرد و غبار با هوا در حد محدوده انفجار توليد كند ، ولي ماهيت اين مواد طوري است كه ريختن هر مقدار كمي از آن در حد هزارم ميلي گرم بر روي يك سطح داغ يا سطحي كه مولد جرقه الكتريكي است ، مي تواند باعث انفجار آن ماده شود. بنابراين رعايت نكات لازم در اين باره ضروري است.
No comments:
Post a Comment