خطاهای ایجادشده بر روی خطوط انتقال فشار قوی می توانند به خاموشی های گسترده منجر شوند و در نتیجه زیانهای اقتصادی وسیعی را باعث گردند . مهندسین بهره بردار باید قابلیت اطمینان بهره برداری را مدنظر قرار دهند و در عین حال تاکید زیادی بر روی مهندسی صحیح سیستم قدرت داشته باشند . یک مؤلفه کلیدی قابلیت اطمینان در خطوط انتقال ، انتخاب مقره های آویز فشار قوی است مقره های آویز زنجیره ای از جنس پرسلین یا شیشه ، سالها بصورت استاندارد در تاسیسات فشار قوی بکار برده شده اند . ولی از آنجا که بیش از نیمی از خاموشی های برنامه ریزی نشده انتقال می تواند ناشی از خرابی این مقره ها باشد ، لذا کم کم راه برای استفاده از مقره های کامپوزیتی هموار شده است . آن دسته از شرکتهای برق که دارای مشکلات جدی محیطی و آب و هوائی هستند ، اولین کسانی بوده اند که به سمت استفاده از مقره های کامپوزیتی سوق داده شده اند ، زیرا این نوع مقره در معرض خوردگی و اشکالات دیگری که عایقهای پرسلینی دچار آن می گردند ، نیستند . با اینحال آن دسته از شرکتهای برق که در معرض شرایط سخت محیطی نیستند در پذیرش مقره های کامپوزیتی به آهستگی جلو رفته اند
با توجه به اینکه مقره های پرسلینی قبلا ارزش خود را اثبات کرده اند ، لذا فهم این نکته آسان است که چرا مهندسین بهره بردار برای پذیرش مقره های کامپوزیت به آهستگی پیش می روند . اما مزایای مقره های کامپوزیتی مانند : وزن سبک ، آسانی نصب ، لوازم نصب قابل انعطاف تر ( که کمتر مستعد آسیب دیدن در اثر کار با آنها طی مراحل نصب هستند ) و قیمت نصب کمتر نیز ، بسیاری از مهندسین بهره بردار را تسلیم خود کرده است . دکتر راوی گرور استاد مهندسی برق در دانشگاه ایالتی آریزونا ، فونیکس میگوید : “ سالها آزمایش و تصحیح طراحی منجر به داشتن محصولات تکامل یافته ای شده که امروزه آنها را نصب شده در شبکه می بینیم . ” برای نصب یک مقره معمولی 500 کیلوولت ، نیاز به جراثقال یا تجهیزات مخصوصی است که می توانند منجر به آسیب دیدن مقره شوند . در دهساله اخیر ، مواد کامپوزیتی ، یک نسل جدید از محصولات سبک وزن ، با نسبتهای بالاتر ”قدرت به وزن” بوجود آورده است که در مقایسه با پرسلین دارای عملکردی برابر یا بالاتر می باشند . یک مقره کامپوزیتی 500 کیلو ولت می تواند بوسیله دو مرد بلند شده و بدون نیاز به تلاش زیاد تا پای کار آورده شود
توسعه استانداردهای مرتبط به آزمایشهای الکتریکی برای نسل جدید مقره های کامپوزیتی یک گام مهم در توسعه آنها بوده است . سازمانهای بین المللی مانند مؤسسه مهندسین برق و الکترونیک (IEEE) در نیویورک ، کمیسیون بین المللی الکتروتکنیک ( IEC ) در ژنو سوئیس و سازمان برق کانادا ( CEA ) در مونترال کانادا ، مشوق توسعه روشهای آزمایش استاندارد برای آنها بوده اند
انجام آزمایشهای فشار قوی در آزمایشگاههای مربوط به سازندگان و آزمایشگاههای مستقل ، از قبیل مؤسسه تحقیقات انتقال (STRI)سوئد ، به دادن تائیدیه برای استفاده از این مقره ها در فضای باز کمک کرده اند ، آنگونه که اریک گناندت،مدیر STRI در شمال امریکا می گوید :“ مابه نسل سوم این محصولات رسیده ایم. خرابیهای بوجود آمده در نسلهای پیشین به سوی پیشرفت های جدیدو طراحی بهینه راهبر شده است . روشهای ساخت بهبود یافته ، منجر به کاهش هزینه ها گردیده و مقره های کامپوزیتی را رقابتی نموده است . ”
مقره های کامپوزیتی گروه وسیعی از محصولات را در بر می گیرند . مقره های سیلیکون رابر مشهورترین آنها هستند . پلیمرهایی مانند EPDM ( اتیلن پروپیلن دین مونومر ) و آلیاژهای EPDM بعد از آنها هستند.
با توجه به اینکه مقره های پرسلینی قبلا ارزش خود را اثبات کرده اند ، لذا فهم این نکته آسان است که چرا مهندسین بهره بردار برای پذیرش مقره های کامپوزیت به آهستگی پیش می روند . اما مزایای مقره های کامپوزیتی مانند : وزن سبک ، آسانی نصب ، لوازم نصب قابل انعطاف تر ( که کمتر مستعد آسیب دیدن در اثر کار با آنها طی مراحل نصب هستند ) و قیمت نصب کمتر نیز ، بسیاری از مهندسین بهره بردار را تسلیم خود کرده است . دکتر راوی گرور استاد مهندسی برق در دانشگاه ایالتی آریزونا ، فونیکس میگوید : “ سالها آزمایش و تصحیح طراحی منجر به داشتن محصولات تکامل یافته ای شده که امروزه آنها را نصب شده در شبکه می بینیم . ” برای نصب یک مقره معمولی 500 کیلوولت ، نیاز به جراثقال یا تجهیزات مخصوصی است که می توانند منجر به آسیب دیدن مقره شوند . در دهساله اخیر ، مواد کامپوزیتی ، یک نسل جدید از محصولات سبک وزن ، با نسبتهای بالاتر ”قدرت به وزن” بوجود آورده است که در مقایسه با پرسلین دارای عملکردی برابر یا بالاتر می باشند . یک مقره کامپوزیتی 500 کیلو ولت می تواند بوسیله دو مرد بلند شده و بدون نیاز به تلاش زیاد تا پای کار آورده شود
توسعه استانداردهای مرتبط به آزمایشهای الکتریکی برای نسل جدید مقره های کامپوزیتی یک گام مهم در توسعه آنها بوده است . سازمانهای بین المللی مانند مؤسسه مهندسین برق و الکترونیک (IEEE) در نیویورک ، کمیسیون بین المللی الکتروتکنیک ( IEC ) در ژنو سوئیس و سازمان برق کانادا ( CEA ) در مونترال کانادا ، مشوق توسعه روشهای آزمایش استاندارد برای آنها بوده اند
انجام آزمایشهای فشار قوی در آزمایشگاههای مربوط به سازندگان و آزمایشگاههای مستقل ، از قبیل مؤسسه تحقیقات انتقال (STRI)سوئد ، به دادن تائیدیه برای استفاده از این مقره ها در فضای باز کمک کرده اند ، آنگونه که اریک گناندت،مدیر STRI در شمال امریکا می گوید :“ مابه نسل سوم این محصولات رسیده ایم. خرابیهای بوجود آمده در نسلهای پیشین به سوی پیشرفت های جدیدو طراحی بهینه راهبر شده است . روشهای ساخت بهبود یافته ، منجر به کاهش هزینه ها گردیده و مقره های کامپوزیتی را رقابتی نموده است . ”
مقره های کامپوزیتی گروه وسیعی از محصولات را در بر می گیرند . مقره های سیلیکون رابر مشهورترین آنها هستند . پلیمرهایی مانند EPDM ( اتیلن پروپیلن دین مونومر ) و آلیاژهای EPDM بعد از آنها هستند.
No comments:
Post a Comment