خطوط انتقال و توزیع نیرو به دو چیز نیاز دارند : كابلهایی كه جریان الكتریكی را هدایت می كنند و عایق های الكتریكی (مقره های الكتریكی) كه كابل ها را از دكل های فولادی نگهدارنده شان جدا می كنند. عایق های الكتریكی متداول ، سرامیكی یا شیشه ای هستند . این مواد در كنار ویژگی های خوبی هم چون نارسانایی و مقاومت آب و هوایی ، دارای معایبی چون سنگینی وزن و شكست آسان نیز هستند و به هنگام آلودگی دچار افت ولتاژ استقامت می شوند .
بنابراین تلاش براین است تا با كمك موادی كه بتوانند براین معایب غلبه كنند ، عایق هایی با ساختارهای جدید ساخته شوند . دهه های 1930 و 1940 شاهد ظهور نخستین مقره هایی بود كه در آن ها مواد آلی – به عنوان عایق – جایگزین مواد معدنی شده بودند ولی همچنان درگیر مشكلاتی در زمینه مقاومت آب و هوایی بودند و ویژگی هایشان برای كاربرد در هوای آزاد رضایت بخش نبود . در دهه 50 میلادی مقره هایی با رزین اپوكسی ساخته شدند كه سنگین بودند و در معرض پرتوی فرابنفش دچار تجزیه و كربنیزاسیون ( تشكیل مسیرهای هادی كربنی بر سطح در اثر تجزیه ) می شدند . این مقره ها به همین دلیل عملا ً به خدمت گرفته نشدند . در اواسط دهه 70 ، عایق های جدید متعددی پا به عرصه گذاشتند از جمله مقره های كامپوزیتی با چترك های عایقی از جنس لاستیك اتیلن پروپیلن EPR و اتیلن پروپیلن دین متیلن EPDM برای اتصال ، پلی تترافلورواتیلن PTFE ، لاستیك سیلیكونی SR یا مانند آن ؛ و هسته ای از جنس پلاستیك تقویت شده با الیاف FRP . به علت نو بودن این مواد ، دشواری های فنی بسیاری وجود داشتند كه می بایست رفع می شدند ؛ همانند اتصال مواد ، نفوذ رطوبت و هم چنین مسأله بهبود یراق آلات . از دهه 80 تاكنون لاستیك سیلیكونی بیشترین مصرف را به خود اختصاص داده است . این امر به علت مقاومت آب و هوایی آن كه درواقع دایمی است و خواص آبگریزی آن ، كه امكان بهبود ولتاژ استقامت بیشینه را در شرایط آلودگی فراهم می كند ، بوده است . این عوامل منجر به افزایش روز افزون استفاده از مقره های كامپوزیتی شده اند . در سال 1991 نخستین مقره های كامپوزیتی 66 كیلووات با چترك هایی از جنس لاستیك سیلیكونی به كار برده شدند و در سال 1994 استفاده از آنها در سرویس های 275 كیلوولتی توسعه یافت . علاوه بر این ها ، استفاده از مقره های كامپوزیتی در قالب مقره های آویزی ، به منظور كاهش هزینه های حمل و نقل ، تسهیل فرآیند ساخت و كاهش هزینه مقره های مصرفی – و به موجب آن ، كاهش هزینه های نصب و نگهداری خطوط انتقال و توزیع – توجه بسیاری را به خود جلب كرده است .
به عنوان مثال چندی پیش شركت ژاپنی فوروكاوا الكتریك Furukawa Electric نوعی مقره آویزی كامپوزیتی ارایه كرد و برای نخستین بار آن را در مقره های كششی 154 كیلوولت و زنجیره های مقره های مقره های آویزی V شكل به كار گرفت . تلاش برای توسعه مقره های كامپوزیتی برای سرویس های 1500 ولت DC و 30 كیلووات AC خط آهن هم چنان ادامه دارد .
بنابراین تلاش براین است تا با كمك موادی كه بتوانند براین معایب غلبه كنند ، عایق هایی با ساختارهای جدید ساخته شوند . دهه های 1930 و 1940 شاهد ظهور نخستین مقره هایی بود كه در آن ها مواد آلی – به عنوان عایق – جایگزین مواد معدنی شده بودند ولی همچنان درگیر مشكلاتی در زمینه مقاومت آب و هوایی بودند و ویژگی هایشان برای كاربرد در هوای آزاد رضایت بخش نبود . در دهه 50 میلادی مقره هایی با رزین اپوكسی ساخته شدند كه سنگین بودند و در معرض پرتوی فرابنفش دچار تجزیه و كربنیزاسیون ( تشكیل مسیرهای هادی كربنی بر سطح در اثر تجزیه ) می شدند . این مقره ها به همین دلیل عملا ً به خدمت گرفته نشدند . در اواسط دهه 70 ، عایق های جدید متعددی پا به عرصه گذاشتند از جمله مقره های كامپوزیتی با چترك های عایقی از جنس لاستیك اتیلن پروپیلن EPR و اتیلن پروپیلن دین متیلن EPDM برای اتصال ، پلی تترافلورواتیلن PTFE ، لاستیك سیلیكونی SR یا مانند آن ؛ و هسته ای از جنس پلاستیك تقویت شده با الیاف FRP . به علت نو بودن این مواد ، دشواری های فنی بسیاری وجود داشتند كه می بایست رفع می شدند ؛ همانند اتصال مواد ، نفوذ رطوبت و هم چنین مسأله بهبود یراق آلات . از دهه 80 تاكنون لاستیك سیلیكونی بیشترین مصرف را به خود اختصاص داده است . این امر به علت مقاومت آب و هوایی آن كه درواقع دایمی است و خواص آبگریزی آن ، كه امكان بهبود ولتاژ استقامت بیشینه را در شرایط آلودگی فراهم می كند ، بوده است . این عوامل منجر به افزایش روز افزون استفاده از مقره های كامپوزیتی شده اند . در سال 1991 نخستین مقره های كامپوزیتی 66 كیلووات با چترك هایی از جنس لاستیك سیلیكونی به كار برده شدند و در سال 1994 استفاده از آنها در سرویس های 275 كیلوولتی توسعه یافت . علاوه بر این ها ، استفاده از مقره های كامپوزیتی در قالب مقره های آویزی ، به منظور كاهش هزینه های حمل و نقل ، تسهیل فرآیند ساخت و كاهش هزینه مقره های مصرفی – و به موجب آن ، كاهش هزینه های نصب و نگهداری خطوط انتقال و توزیع – توجه بسیاری را به خود جلب كرده است .
به عنوان مثال چندی پیش شركت ژاپنی فوروكاوا الكتریك Furukawa Electric نوعی مقره آویزی كامپوزیتی ارایه كرد و برای نخستین بار آن را در مقره های كششی 154 كیلوولت و زنجیره های مقره های مقره های آویزی V شكل به كار گرفت . تلاش برای توسعه مقره های كامپوزیتی برای سرویس های 1500 ولت DC و 30 كیلووات AC خط آهن هم چنان ادامه دارد .
انجمن كامپوزيت ايران
1 comment:
سلام همكار گرامي
در مورد ايمني هنگام نصب،كاميشنينگ و تست تجهيزات نيروگاهي مطلبي داريد؟
OA6531@GMAIL.COM
Post a Comment