روش هاي گوناگوني براي دادن پاداش براي كاهش ميزان حوادث به كار برده شده اند ، مثلاً :الف ) پاداش گروهي براي يك مرحله زماني از پيش تعيين شده كه در آن حادثه اي اتفاق نيفتد ؛
ب ) پاداش گروهي براي كاهش ميزان وقوع حادثه در مدتي ، مثلاً يكسال ؛
ج ) پاداش به افراد براي عملكرد بدون حادثه در يك مدت معين ؛
د ) پاداش رقابتي براي كم ترين ميزان وقوع حادثه در ميان گروه ها در يك مؤسسه ، يا ميان مؤسسات مختلف همان شاخه از فعاليت اقتصادي .
تشويق هاي گروهي بر تشويق هاي انفرادي برتري هايي دارند زيرا كه يك منفعت مشترك ايجاد مي كنند ؛
سركارگرها و سرپرست هاي گروه نيز بايد در گروه ها قرار داشته باشند زيرا به اين ترتيب انگيزه بيشتري در مراقبت از رعايت هر چه بيشتر مقررات ايمني توسط زيردستانشان خواهند داشت.
نوع خود پاداش مي تواند از يك نشان يا يادگاري كوچك تا يك جايزه يا پاداش نقدي قابل توجه تغيير بكند. پاداش هاي غيرنقدي نيز مورد استفاده قرار مي گيرند : گاهي يك گروه موفق را مي توان به صرف غذا دعوت كرد يا براي گردش به بيرون برد كه در آن اعضاي خانواده نيز شركت داشته باشند.
آغاز و اجراي طرح هاي تشويقي
طرح ها به هر گونه كه باشند ، مقررات مربوط به پاداش ها بايد عادلانه ، ساده و كاملاً واضح باشد. يك طرح در صورتي كه هفته ها در كميته ايمني كارگاه يا توسط نمايندگان كارگران بررسي شده باشد بهتر جا مي افتد ، بهتر است اين ارگان ها نيز در قضاوت نتايج سهيم شوند.
افرادي كه در اثر يك حادثه شغلي در طي مدت اعتبار طرح مجروح شده اند ، بايد بتوانند سهيم باشند ، مگر در شرايط استثنايي ( حادثه به واسطه بي مبالاتي زياد و غيره ) . در مورد پاداش هاي گروهي تعداد اعضاي گروه نبايد نه خيلي كم و نه خيلي زياد باشد ( از 100 نفر تجاوز نكند ).
هر گونه طرح تشويقي بايد به طرز صحيحي سازمان يافته و انجام بگيرد. در بعضي مؤسسات مخصوصاً كارگاه هاي كوچك تر ، يك پاداش موردي براي برخي از بهترين عملكردها مي تواند نسبت به يك طرح بسيار رسمي تأثير تشويقي بيشتري داشته باشد.
طرح هاي تشويق به رعايت ايمني اگر منجر به پنهان كاري كارگر شوند. در معرض اعتراض هاي شديدي قرار خواهند داشت. اگر كارگر براي استفاده از كمك هاي اوليه حادثه را گزارش ندهد يا به دليل ترس از خراب كردن پرونده ايمني خود و يا گروهش در مواقعي كه انجام كار درست نيست به كار ادامه دهد نتيجه نهايي ممكن است براي ايمني و سلامتي زيان آور باشد ، اين امر مخصوصاً در مواردي كه براي پرونده (( بدون حادثه )) پاداش در نظر گرفته مي شود صادق است.
مسائل ديگري كه هنگام تنظيم يك طرح تشويقي بايد در مورد آن ها تصميم گرفت عبارتند از :
الف ) چطور مي توان تفاوت هاي مخاطرات شغلي را بين كارگاه هاي مختلف ( در مورد پاداش هاي انفرادي ) يا بين گروه ها هنگام قضاوت در باره نتايج در نظر گرفت ؟ در موارد خاص لازم است برخي تعديلات مورد توجه قرار گيرند ( مثلاً تفاوت بين كارگر تعميرات و يك دفتري ) ؛
ب ) شدت حادثه ، جدا از درجه فراواني ، تا چه حد بايد در نظر گرفته شود ؟
ج ) چگونه زمان مطلوب براي رقابت را تعيين كنيم – زمان بسيار كوتاه تصوير درستي به دست نمي دهد ، زمان بسيار طولاني ممكن است باعث كسالت گردد ؟
يكي از مشكلات بسيار مهمي كه در همه طرح هاي تشويقي ديده مي شود جلوگيري از يكنواخت شدن آن است. مديريت و كارگران هر دو ممكن است پس از مدتي از طرحي كه بدون هر گونه تغييري مدت هاست اجرا مي شود خسته شوند. لازم است در مورد ضرورت ايجاد ايده هاي تازه و شكل هاي تازه تشويق هوشيار بود ؛ مناسبت هاي فصلي و محلي اغلب مي توانند پايه خوبي براي تغييرات به حساب آيند.
No comments:
Post a Comment