محمد رضا طوسي ، كارشناس برنامه ريزي آموزشي وزارت بهداشتمديران و سرپرستان كارگاه ها ، مسئوليت خطيري در زمينه كمك هاي اوليه دارند. زيرا آنها نه تنها بايد در مورد كميت و كيفيت توليد جوابگو باشند ، بلكه طبق قانون ، وظيفه حفظ جان كاركنان تحت امر خود را نيز بر عهده دارند . مديران وظيفه دارند با برنامه ريزي هاي دقيق و پيش بيني هاي لازم ، محيط كاري فراهم كنند كه حتي المقدور حادثه در آن رخ ندهد يا در صورت بروز هر گونه حادثه ، عوارض ناشي از آن كاهش داده شوند. پس از وقوع هر حادثه ، مديران بايد با تجزيه و تحليل كامل فعاليت هاي انجام شده ، نقاط ضعف و قوت عمليات كمك رساني را بررس كنند. به عبارت ديگر براي سرپرستان يك كارگاه بايد هميشه اين سؤال مطرح باشد كه :
در صورت بروز حادثه و كشته و مجروح شدن تعدادي از همكارانشان چه اقداماتي بايد انجام بدهند ؟
چگونه مي توان در اسرع وقت از شدت ضايعات انساني كم كرد ؟
چگونه مي توان آرامش و خونسردي خود و ساير كاركنان را حفظ كرد ؟
چگونه مي توان به كمك ديگران و با تقسيم وظايف بين آنها ، اقدامات اوليه را به سرعت انجام داد ؟
از جمله وظايف مهم سرپرستان ، آشنايي با خصوصيات جسماني ، بيماري هاي كاركنان و شرايط روحي و رواني آنهاست. اين مسأله در مورد انتخاب كارگران براي مأموريت هاي مختلف بخصوص مأموريت هاي خارج از سازمان ، كار در ارتفاعات و كار در اعماق زمين از اهميت بسياري برخوردار است. زيرا بي توجهي به اين مسايل در بسياري از موارد مي تواند زمينه ساز بروز حوادث غيرقابل جبران و مشكلات بعدي ناشي از آن باشد. يادآور مي شود استخدام و به كارگيري يك يا چند نفر پرستار ، بهيار يا پزشكيار در قبال كمك هاي اوليه از مديران سلب مسؤوليت نمي كند ، زيرا متأسفانه در مواردي مانند انفجار ، آتش سوزي ، تصادف با وسايل نقليه ، مسموميت هاي غذايي و نظاير آنها ابعاد فاجعه به حدي است كه كمك و همكاري ساير افراد كاملاً ضروري است.
از اين گذشته حتي در صورت استخدام اين افراد ، آنها نيز بايد با توجه به طبيعت كار و در نظر داشتن خطرات و حوادث احتمالي ، آموزش هاي لازم را ديده و وسايل و امكانات ضروري مانند لباس مخصوص ، كلاه ايمني ، كفش ايمني ، ماسك تنفسي و غيره را در اختيار داشته باشند تا در حداقل زمان به كمك آسيب ديدگان بشتابند و منتظر انتقال مصدومين به درمانگاه نباشند.
به عنوان مثال يك خانم يا آقاي پرستار يا بهيار كه هرگز يك كارگاه ذوب فلز ، ريخته گري يا آهنگري را از نزديك نديده و اطلاعات بسيار كمي از خصوصيات معادن زيرزميني دارد ، چگونه قادر خواهد بود كه در شرايط ناگوار ، غيرمنتظره و دلهره آور پس از حادثه ، بدون آمادگي قبلي و بدون داشتن وسايل و تجهيزات لازم ، به كمك حادثه ديدگان بشتابد.
مسايل ، مشكلات و نواقص كمك رساني در صنايع از عوامل زير سرچشمه مي گيرند :
# عدم اطلاعات كافي و حساسيت لازم نسبت به امداد و كمك هاي اوليه از طرف كارفرمايان و مديران ارشد.
# شناخت و آگاهي اندك كارگران از كمك هاي اوليه نگذراندن آموزش هاي لازم.
# كافي نبودن تعداد امدادگران و افراد حرفه اي آموزش ديده.
# عدم حضور به موقع افراد آموزش ديده در مناطقي كه احتمال وقوع حادثه زياد است.
# كافي نبودن تعداد جعبه كمك هاي اوليه.
# كافي نبودن وسايل و داروهاي جعبه يا كيف كمك هاي اوليه.
# استفاده از داروها و بعضي از وسايل تاريخ مصرف گذشته.
# در نظر نگرفتن امكانات امداد و كمك هاي اوليه براي كارگراني كه به مأموريت مي روند.
# در نظر نگرفتن امكانات امداد و كمك هاي اوليه براي تمام نوبت هاي كاري ، امكانات و تجهيزات مختصر در اتاق كمك هاي اوليه ، عدم معرفي امدادگران و افراد آموزش ديده در تابلو اعلانات در نوبت هاي كاري مختلف.
# نامشخص بودن محل نصب يا نگهداري جعبه يا كيف كمك هاي اوليه.
# عدم تطابق امكانات و وسايل مورد نياز با گسترش فعاليت هاي سازمان.
# نامشخص بودن روند عمليات امداد و كمك هاي اوليه از آغاز تا مرحلة نهايي.
# نداشتن وسيله نقليه مناسب براي انتقال مجروحين مانند آمبولانس مجهز و استاندارد.
No comments:
Post a Comment