نتايج بدست آمده از طرح هاي تشويقي

ادبيات مربوط به طرح هاي تشويقي ايمني عمدتاً شامل بسياري مقالات كوتاه و يادداشت هايي است كه در زمينه شرايط طراحي و اجراي طرح هاي مربوط و نتايج آن ها اطلاعات چنداني به دست نمي دهند. و هر چند از نتايج تجربيات نقل شده چنين استنباط مي شود كه هر گاه تشويق ها بخشي از يك برنامه درست ايمني باشند ، به كاهش تعداد حوادث كمك مي كنند. همچنين ، عقيده عمومي بر اين است مؤسساتي كه از طرح هاي تشويقي استفاده كرده اند به ادامه آن ها تمايل داشته اند.بررسي جالبي در مورد مؤثر بودن پاداش هاي ايمني كه به وسيله بارتلز Bartels در آلمان پس از تحقيق ، در 13 كارخانه نمونه از يك گروه 140 كارخانه اي كه كمي قبل از تحقيق طرح هاي تشويقي را به كاربرده بودند يا در زمان بررسي از يكي از اين طرح ها استفاده مي كردند انجام گرفته است ؛ اين كارخانه ها اندازه هاي مختلفي داشتند ( 600 تا 26000 نفر كارگر ) و نماينده 7 شاخه از فعاليت هاي اقتصادي بودند. در اكثر كارخانه هاي مورد بررسي دفعات وقوع حادثه پس از استفاده از طرح كاهش يافته بود ؛ ولي شدت آنها افزايش يافته بود. پاداش هاي ايمني در اكثر موارد موجب كاهش قابل ملاحظه اي در تعداد حوادث ناشي از رفتار غير ايمن گرديدند، ولي در عين حال اين پاداش ها موجب پنهان نگهداشتن جراحات مختصر شدند ( نتيجه اي كه مي تواند با در نظر گرفتن دفعات و شدت حوادث هر دو تصحيح شود ). به علاوه ، معلوم شد كه اعمال غير ايمن براي صرفه جويي در زمان كم تر تحت تأثير تشويق هاي ايمني يا انواع ديگر تشويق قرار گرفتند تا اعمالي كه تقريباً از روي بي توجهي بودن و منجر به صرفه جويي در وقت نشده بودند ، تأثير پاداش ها بر رفتار ايمن كارگران هر قدر مقدار پاداش ها بيشتر و هر چه آگاهي آن ها از خطرهاي ذاتي كارشان در مدت اجراي طرح بالا رود بسيار بيشتر خواهد بود. طرح هاي تشويقي را بايد با خصوصيات هر كارخانه تطبيق داد و مدت آن ها را آنقدر طولاني نكرد كه موجب ملال خاطر كاركنان گردد. مشخص شد كه پاداش هاي گروهي مؤثرتر از پاداش هاي انفرادي بودند ، احتمالاً به علت فشاري كه اعضاي يك گروه بر يكديگر وارد مي كنند.