Tuesday, February 12, 2008

بهداشت شغلي : زير بناي بهبود و ارتقاي بهره وري در سازمان ها (قسمت سوم)

وظايف كارگران
درمورد تدابير شخصي در امر پيشگيري از حوادث شغلي بايد اضافه كرد با توجه به اينكه خودكارگران در بوجود آمدن حوادث سهم به سزايي دارند لازم است به هنگام كار نكات زير را مورد توجه قرار دهند:
- بازديد كلي از وسايل كار، ماشين‌آلات و ابزاري كه با آنها سروكار دارند قبل از شروع به كار روزانه
- استفاده از لباس كار مناسب
- استفاده به موقع و صحيح از وسايل حفاظت فردي
- استفاده از كمربندهاي ايمني براي كارگراني كه در ارتفاع كار مي‌كنند.- استفاده از كلاه و كفشهاي حفاظتي براي كارگراني كه در خطر سقوط اجسام هستند.
- استفاده از كفش و دستكشهاي مخصوص به هنگام كار در جاهايي كه خطر برق گرفتگي وجود دارد.- خودداري از عجله كردنهاي بي مورد براي زود به پايان رسانيدن كار.
- در صورت داشتن ناراحتي فكري حتي‌الامكان از انجام كارهاي خطرناك بايد صرف‌نظر كرد.
وظايف كميته‌هاي ايمني و حفاظت فني
به منظور پيشگيري از حوادث و تأمين ايمني بيشتر، بر طبق مفاد آئين‌نامه حفاظت كارگاهها كه به تصويب شورايعالي حفاظت فني وزارت كار رسيده است، در كارگاههائيكه بيش از 25 نفر كارگر دارد و يا با داشتن كارگر كمتر نوع كار آنها ايجاب مي‌كند، كارفرما مكلف است كميته‌اي به نام كميته حفاظت با عضويت خود و يا نماينده‌اش، مدير فني، مهندس و يا متخصص حفاظت، درصورت وجود مركز بهداشت كار پزشك مركز، يكي از استادكاران و نماينده كارگران تشكيل دهد.اين كميته بايد حداقل ماهي يكبار تشكيل جلسه داده و رونوشت صورتجلسات نيز بايد به اداره كل محل ارسال شود.
وظايف اين كميته به طور خلاصه شامل بازرسي دقيق و مستمر از تمامي قسمتهاي كارخانه و كارگاه و پيشنهاد تغييرات و تاسيسات لازم به كارفرما براي ايجاد محيط مطمئن و سالم و جلوگيري از وقوع حوادث و خطرات احتمالي بوده، تعيين و اجراي دقيق آئين‌نامه‌ها و دستورالعملهاي مربوط به حفاظت، تهيه آمار حوادث و تجزيه و تحليل آنها، تعيين خط مشي حفاظتي، تشريك مساعي با بازرسان كار در اجراي آئين‌نامه‌هاي مربوط به حفاظت و بهداشت كار از ديگر وظايف اين كميته‌ها را تشكيل مي‌دهد.

مرحله سازندگي
يك برنامه كامل و جامع بهداشت صنعتي علاوه بر توجه به مسائل به كار گماشتن و پيشگيري بالا بردن سطح بهداشت و سلامت كارگران نيز از هدفهاي آن است. براي رسيدن به اين هدفها نكات زير را بايد در نظر گرفت:
1- تعيين شرايط مطلوب براي كاركردن از نظر نور، تهويه، حرارت، رطوبت، سروصدا، طرح متناسب ماشين و تجهيزات آن، تنظيم رضايت‌بخش مراحل مختلف كار به طوريكه فشار و استرس را در انسان به حداقل برساند.
2- تعيين مناسب‌ترين شغل براي افراد با سنين مختلف با توجه به هوش، معلومات، قدرت جسمي و ظرفيت روحي متفاوت در هر يك از آنها.
3- ايجاد وضع مساعد از نظر ارتباطات انساني در محيط كار و صنعت با توجه به مسائل رواني.
4- تحقيقات و به كار بردن روشهاي علمي تازه‌تر در مسائل مختلف بهداشت حرفه‌اي كه در
بالابردن سطح بهداشت محيطهاي مختلف كار مؤثر هستند، بطوريكه تحقيقات در مسائل بيولوژيكي، پزشكي، شيمي و مهندسي مربوط به بهداشت كار يك جنبه مهم در مرحله سازندگي است.
5- نوتواني صنعتي كه در مورد بيماران روحي و جسمي و يا مصدومان انجام مي‌گيرد و در نتيجه چنين افرادي بهبودي كامل مي‌يابند و قادر مي‌شوند به كار اصلي خود باز گردند. چنانچه اين امر مقدور نشوند آنان را براي كار متناسب ديگر آماده خواهد كرد.اين واحدها امروزه قادر هستند كه از افراد ناقص و عاجز كه در سابق سربار جامعه بودند انسانهاي جديدي بسازند و آنان را افرادي مفيد و خادم اجتماع تربيت نمايند.بنابراين در كشورهاي در حال توسعه صنعتي همزمان با صنعتي شدن بايد برنامه‌هايي نيز جهت ارتقاي سطح بهداشت كارگان و يا به طور كلي مزدبگيران و حفاظت آنان در مقابل بيماريها و حوادث ناشي از كار تهيه و به مراحل اجرا درآيد. در غير اينصورت جامعه با مشكلات عمده بهداشتي مواجه خواهد شد. وسعت و نوع اينگونه برنامه‌ها بستگي كامل به ميزان و سرعت صنعتي شدن، امكانات و مقدورات بهداشتي و درماني، وضع اقتصادي و اجتماعي، پراكندگي مراكز صنعتي و عوامل نظير اينها دارد.

No comments: